DIVYA CHETANA ODISHA

ଶ୍ରୀମଦ୍ଭଗବତ୍  ସୁଧାଂଶୁ ଶେଖର ମିଶ୍ର ଶ୍ରୀମଦ୍ଭଗବତ୍ ଗୀତା     ଶ୍ରୀମଦ୍ଭଗବତ୍ ଗୀତା ରହସ୍ୟ   ଦ୍ୱିତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭଗବତ୍  ଗୀତାର ଯଥାର୍ଥ ସ୍ୱରୂପ  ଶ୍ରୀମଦ୍ଭଗବତ୍ ଗୀତା ସ୍ୱୟଂ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ମୁଖନିଃସୃତ ବାଣୀ ବୋଲି ସର୍ବଜନ ସ୍ବୀକୃତି  । ମାନବ ସୃଷ୍ଟିର ଏକ ବିଶେଷ ସନ୍ଧିକ୍ଷଣରେ ବା ଘୋର ଧର୍ମ ସଂକଟ କାଳରେ ପରମାତ୍ମା ଧରାପୃଷ୍ଠରେ ଅବତରଣ କରି ଧର୍ମଭ୍ରଷ୍ଟ ମାନବ ସମାଜକୁ ସୁଖ, ଶାନ୍ତି, ପବିତ୍ରତା ଓ ସମୃଦ୍ଧିରେ ପରିପୁର୍ଣ୍ଣ ସତ୍ୟଯୁଗୀୟ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନା ପାଇଁ ଲୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜ୍ଞାନ ଓ ରାଜଯୋଗର ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରନ୍ତି  । ସକାଳେନେହ ମହତା ଯୋଗୋ ନଷ୍ଟଃ ପରନ୍ତପ ।ା୪/୨ାା ଏହି ଜ୍ଞାନ ଓ ଯୋଗର ଅନୁସରଣ ଦ୍ୱାରା ମାନବାତ୍ମାଗଣ ବିଷୟ ବିକାରରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଦିବ୍ୟ ଜୀବନ ଯାପନ କରନ୍ତି  । ଏହିପରି କଳିଯୁଗୀୟ ସଂସ୍କାରର ପରିବର୍ନ ହୁଏ ଓ ମହାବିନାଶ ପରେ ସେହି ଦିବ୍ୟ ମାନବାତ୍ମାଗଣଙ୍କୁ ନେଇ ସତ୍ୟ ଯୁଗର ପ୍ରାରମ୍ଭ ହୁଏ  । କଳ୍ପର ପ୍ରଥମାର୍ଦ୍ଧ ସୃଷ୍ଟି ଚକ୍ରର ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ଯୁଗ  । ଏହି କାଳାବଧିରେ ଜୀବାତ୍ମା ସୁଖ ଶାନ୍ତି ସମୃଦ୍ଧି ଓ ପବିତ୍ରତାପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଥିବାରୁ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଯୋଗକୁ ବିସ୍ମୃତ ହୋଇଯାଏ  । ତେଣୁ କୁହାଯାଏ, “ଦୁଃଖ୍ ମେଁ ସିମିରଣ ସବ କରେ ସୁଖମେଁ କରେନା କୋଇ, ଅଗର୍ ସୁଖ୍ମେ ସିମିରଣ୍ କରେ ତୋ ଦୁଃ

ଶ୍ରୀମଦ୍ଭଗବତ୍ ଗୀତା ରହସ୍ୟ ପ୍ରଥମ ଖଣ୍ଡ ପ୍ରଥମ ଅଧ୍ୟାୟ  ଗୀତା ଜ୍ଞାନର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ  ୟୋ ବ୍ରାହ୍ମଣଂ ବିଦଧାତି ପୂର୍ବମ୍ । ୟୋ ବୈ ଦେଦାଂଶ୍ଚ ପ୍ରହିଣୋତି ତସ୍ମୈ ।ା ତଂ ହ ଦେବମାତ୍ମବୁଦ୍ଧି ପ୍ରକାଶମ୍ । ମୁମୁକ୍ଷୁ ର୍ବୈ ଶରଣମହମ ପ୍ରପଦ୍ୟେ   ।ା (ଶ୍ୱେତାଶ୍ୱତରୋପନିଷଦ ଅ୬,୧୮) ଭାବାର୍ଥ : ସୃଷ୍ଟି ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ଯିଏ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ଉପôନ୍ନ କରି ତାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ବେଦ ସମୂହକୁ ପ୍ରକାଶିତ କରିଥିଲେ, ସେହି ଆତ୍ମ ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରକାଶ ଦେବଙ୍କ (ପରମାତ୍ମା) ନିକଟରେ ମୁଁ ମୁମୁକ୍ଷୁ ଶରଣ ଯାଉଛି  ।  ପରମାତ୍ମା ହେଉଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନ ଦାତା  । ବେଦ ଜ୍ଞାନାର୍ଥବୋଧକ  । ‘ପରମାତ୍ମା’ କିପରି ମାନବାତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ? ଏଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଏକ ମାଧ୍ୟମର ଆବଶ୍ୟକତା ପଡ଼େ । କାରଣ ସେ ନିରାକାରୀ, ଅଶରୀରୀ ଏବଂ ପ୍ରକାଶ ସ୍ୱରୂପ  । ସୃଷ୍ଟିରେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ର·ର ପ୍ରସାର ପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ସେ ପ୍ରଥମେ ସର୍ଜନା କରନ୍ତି  । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜ୍ଞାନ (ବେଦ) ପ୍ରକାଶିତ ହୁଏ  । ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜ୍ଞାନ ଆଧାରରେ ବ୍ରହ୍ମା ଈଶ୍ୱରୀୟ ସୃଷ୍ଟି ରଚନାରେ ନିମି ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି  । ପରମାତ୍ମା ଶ୍ଲୋକ ଆଧାରରେ ଜ୍ଞାନ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ  । ସେ ମାନବୀୟ ଭାଷା ଗୁଡ଼ିକର ଉଦ୍ଧ୍ୱର୍ରେ  । ସେ ମାନବାତ୍ମାର ବୁଦ୍ଧିକୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରକାଶିତ କରନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ନିଜ ଭାଷ

ପ୍ରଥମ ଖଣ୍ଡ ପ୍ରଥମ ଅଧ୍ୟାୟ : ଗୀତାଜ୍ଞାନର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପାଠ୍ୟକ୍ରମର ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥାଏ । ଡାକ୍ତର, ଇଞ୍ଜିନିୟର ବା ଶିକ୍ଷକ ହେବାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ତତ୍ ସମ୍ପର୍କିତ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ଅନୁସରଣ କରେ । ଗୀତା ହେଉଛି ସାକ୍ଷାତ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରଦ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ । ତେଣୁ ତାହାର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ବିଷୟରେ ସମ୍ୟକ ଅବହିତ ନ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବ୍ୟବହାରିକ ଜୀବନରେ ଗୀତାଜ୍ଞାନକୁ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ସହଜସାଧ୍ୟ ନୁହେଁ । ତେଣୁ ଗୀତାର ପାଠକ ନିଜକୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜ୍ଞନର ଛାତ୍ର ରୂପେ ମନେ କରି ତାହାର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ବିଷୟରେ ପ୍ରଥମେ ଅବହିତ ହେବା ଏକାନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ । ତେଣୁ ପୁସ୍ତକର ସର୍ବାଗ୍ରେ ସେହି ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରାଯାଇଛି । ଦ୍ୱିତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ : ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭଗବତ୍ ଗୀତାର ଯଥାର୍ଥ ସ୍ବର୍ୱପ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ବିଭିନ୍ନ ଗ୍ରନ୍ଥାକାରଙ୍କ ହସ୍ତକ୍ଷେପ ଫଳରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପୁରାଣ ଶାସ୍ତ୍ର ପରି ଗୀତା ମଧ୍ୟ ତା’ର ଆଦିମ ସ୍ବରୂପ ହରାଇଛି । ଏହା ଉପରେ ଅନେକ ଗବେଷଣା ହୋଇଛି; ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ଉାପନ ହୋଇଛି । ଏହି ଅଧ୍ୟାୟରେ ସେହି ବିଷୟଗୁଡିକ ଉପରେ ସବିସ୍ତାର ଆଲୋଚନା କରାଯାଇଛି । ତୃତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ : ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧର ଯଥାର୍ଥ ସ୍ବରୂପ ଓ ଗୀତା ପ୍ରକରଣର ପୁନାରାବୃି ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧର ଐତିହାସିକତା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବିଭିନ୍ନ ବିଦ୍ୱାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମତଭେଦ ଦେଖାଯାଏ । ମହାଭାରତ ଗ୍ରନ୍ଥର ବିଷୟବସ୍ତୁ ପ

ସମର୍ପଣ ସଂପ୍ରତି ସର୍ବାତ୍ମାଙ୍କ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ଶିବ ପରମଧାମରୁ ଅବତରଣ କରି ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ମୁଖ କମଳରେ ଗୀତାଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ସେହି ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜ୍ଞାନ, ଶ୍ରବଣ, ମନନ, ଚିନ୍ତନ ଓ ବ୍ୟବହାରିକ ଜୀବନରେ ପ୍ରୟୋଗ କରି ଏହି ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟରେ ଆଧ୍ୟାମିôକ ଚେତନା ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଛି । ସେ ଏକ ସତ୍ ଶିକ୍ଷକ ରୂପେ ଏ ଆତ୍ମାର ସମସ୍ତ ସନ୍ଦେହ ମୋଚନ କରିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ପ୍ରେରଣାରେ ଏ ଆତ୍ମା ଗୀତା ଭଳି ପରମ ରହସ୍ୟମୟ ଅଧ୍ୟାମିôକ ଗ୍ରନ୍ଥ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବାର ଦୁଃସାହସ କରିଛି । ଏହି ‘ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭଗବତ୍ ଗୀତା ରହସ୍ୟ’ରେ ଯାହା କିଛି ପାଠକମାନଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରୁଛି ସେସବୁ ସେହି ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦ । ତାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଓ କୃପା ବିନା ଏ ପୁସ୍ତକ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା ଓ ପ୍ରକାଶ ପାଇବା ସମ୍ଭବ ହୋଇ ନ ଥାନ୍ତା । କୃତଜ୍ଞତା ନିଦର୍ଶନ ସ୍ବରୂପ ତାଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜ୍ଞାନର ସଂକଳନ ହୋଇଥିବା ଏହି ପୁସ୍ତକଟି ତାଙ୍କୁ ହିଁ ସମର୍ପଣ କରୁଛି ।- ଲେଖକ - ଭୂମିକା ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭଗବତ୍ ଗୀତା – ଅର୍ଥ ଏବଂ ମହ ୍ୱ ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭଗବତ୍ ଗୀତାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ସାକ୍ଷାତ ଭଗବାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କଥିତ ବଚନ ସମୂହର (ଶ୍ରୀମତ୍) କାବି୍ୟକ ସଂକଳନ  । କେହି କେହି ଏହାର  ଅର୍ଥ ସାକ୍ଷାତ ଭଗବାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଗାୟନ କରାଯାଇଥିବା ଗୀତ ବୋଲି କହନ୍ତି  । ଭଗବାନଙ୍କ କଥିତ ବାଣୀ  ପରମ ଶାନ୍ତି ଓ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଦାୟକ ହୋଇଥିବା ହେତ